Πριν από 84 χρόνια, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ελλάδας καταγράψανε μια από τις πιο ηρωικές στιγμές στην Ιστορία της χώρας, καθώς αντέστησαν στην εισβολή των Ιταλών το 1940. Ο ελληνικός στρατός, με αριθμητική αλλά και οργανωτική υπεροχή, όχι μόνο αντεπίθεσε, αλλά κατέλαβε και τμήματα της Βορείου Ηπείρου, σοκάροντας τη διεθνή κοινότητα. Ωστόσο, αυτή η λαμπρή αρχή συνάντησε αρνητική στροφή με την είσοδο των Γερμανών και Βουλγάρων στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941.
Η γερμανική κατοχή επέφερε φρικαλεότητες και σφοδρά δεινά στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα στην Αθήνα. Τα τρόφιμα μοιράζονταν με δελτία και η κατάσταση της επισιτιστικής κρίσης ήταν δραματική. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Γιώργο Χαρβαλιά, οι Αθηναίοι αντιμετώπιζαν εξαντλητική πείνα, ενώ πολλοί κατέληγαν να ψάχνουν για τροφή στους σκουπιδοτενεκέδες. Τα λιγοστά τρόφιμα που ήταν διαθέσιμα δεν αρκούσαν για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες.
Η πείνα συνοδευόταν από τις αρρώστιες που προκλήθηκαν από τον υποσιτισμό, προκαλώντας εξαιρετικά υψηλά ποσοστά θανάτων. Η δυσεντερία, ο τύφος και η φυματίωση έπληξαν την ήδη καταπονημένη κοινωνία. Σε καθημερινή βάση, καταγράφονταν δεκάδες νεκροί στους κεντρικούς δρόμους, με την κατάσταση να έχει φθάσει σε σημείο τέτοιο που οι αρχές δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στην ταυτοποίηση των θυμάτων.
Αυτή η περίοδος της Κατοχής, σύμφωνα με πηγές, οδήγησε σε υψηλότατους αριθμούς θανάτων από λιμό, με εκτιμήσεις να κυμαίνονται γύρω στις 250.000. Οι υπουργοί της εποχής καταγγέλλουν το γεγονός ότι δεν υπήρχε οργανωμένη κοινωνική πρόνοια για τους πληγέντες, πέρα από κάποιες φιλανθρωπικές προσπάθειες.
Ο συνδυασμός της πείνας, των ασθενειών και της έλλειψης πρόσβασης σε ιατρικές υπηρεσίες καθόρισε τις δύσκολες συνθήκες ζωής για τους Αθηναίους, με τον δήμο να είναι ανίκανος να διαχειριστεί τον αριθμό των θανόντων. Οι πιο απεγνωσμένοι μετέφεραν τους νεκρούς τους την νύχτα σε περιοχές όπου θα τους μαζεύει το απορριμματοφόρο, προσπαθώντας να εξοικονομήσουν τα πολύτιμα κουπόνια τροφίμων του αποβιώσαντος.
Αναφορές της εποχής από τον Γάλλο διανοούμενο Ροζέ Μιλλιέξ μας δείχνουν την εικόνα της πλήρους κατάρρευσης στην κοινωνία. Ο בούσκος και η πείνα είχαν δημιουργήσει μια κατάσταση στην οποία η ζωή και ο θάνατος ήταν σχετικές έννοιες. Η Ελλάδα ζούσε ένα πρωτοφανές δράμα, με τους ανθρώπους να μάχονται για την επιβίωση τους, αλλά και για την ίδια τους τη ζωή.
Πηγή: newsbeast.gr